Life  Roleplaying Songs

Necessity

Lady, we who do not live below and Your beauty and wisdom know,
want to ask Your aid in this, with this one who was amiss.

He has tried to kill one of Your kind, but he left his luck behind.
Now he fell in his own trap, and had no choice but take a nap.

We cannot just let him go, he will trie again, we know.
But we do not wish him dead, can You give us aid in that?

Answer: Like a mother that brings new life, goodness comes through pain and strife.
But thou problems will be made undone, when those who're parted again are one.
Noamuth


A Question to Cruelty

Lady Bright, I ask Your help, I ask Your help,
have you seen the cruelty of my people?
Lady Bright, I do not see, I do not see
why anyone could cause such pain.
Refr: This death is beyond anything
I'd wish to the most dark ones.
And I cannot stop remembering
what my people would do with such power,
what my people would do with such might.

Lady Bright, can You tell me, can You tell me
where I'll find the one who is this dark?
Lady Bright, please show me how, please show me how
I can stop her threat to life.

Lady Bright, will You help me, will You help me,
for the sake of the ones who dance beneath the moon?
Lady Bright, give me Your aid, give me Your aid,
I seek the safety of our dreams,
I seek the safety of our dreams,
I seek the safety of our dreams...
Noamuth


A Knife in the Dark

She walks in the dark street, the city is sleeping,
in search of a Drow who is hiding in holes.
He'll live, cause she needs the knowledge he's keeping,
and later she'll use him to further her goals.
Refr: A knife in the dark, tread sure but tread silent.
Cherish the powers of fear and of hate.
Strengthen your influence by persuasion or violence,
that is what had made my people so great.

When she has finished her work in the alley,
she goes to her House, to tell of her deeds.
Her Matron says: there's no time to dally,
we'll have to move quickly, in silence and speed!

Softly they move to the House of their rivals,
no single sound can be heard in the air.
Soon the screams of the dying are stifled,
the power of the dead ones will now be theirs.

The Matron cries out: "Now my House is the greatest!".
Her pride shows like a silver gleam in her eyes.
Then she looks baffled at a knife thrust in her breast,
and without a sound she falls and she dies.

Now she is Matron, her power is stronger,
her House is the most powerfull of them all.
All do suspect what she's done, but can't proof it,
but she'll have to be carefull, for she too can fall.

Tell me what's light without shadow to shine in,
what is an endless night without a day?
What is intrigue without love, without friendship?
I do not know, but perhaps you can say..
Noamuth


Into the dark

Noamuth where do you go, into the earth so far below,
where not a single thing does grow, Noamuth where do you go?

I go into the hollows steep, where the lightless creatures sleep.
I have crossed the chasms deep, and at the end there is Drow's Keep.

Noamuth, please tell me too, who are those travelling with you?
Does this deep darkness make them blue? And tell me, what will be their due?

One of these humans is my friend, the other two I did not send.
I wonder if they comprehend the danger in which they descend.

Noamuth why do you seek the ones of whom I heard you speak?
Why do you go to them so meek, into the halls so dark and bleak?

I've come to seek my people here, to tell them of light's joy and tear,
and of the laughter one can hear, of grass and flower, rain and deer.

Noamuth, can you not see, your people, who have exiled thee,
will never listen to your plea? Have you no wish to remain free?

I know the dangers that I face, and yet I'm pulled towards this place.
You know most Drow I cannot praise, but I'll keep hoping in this case.

Noamuth, do you not fear, that you will find your death out here,
or towards a worse fate steer.. Will you then not shed a tear?

I know my fears; I shall not lie, but I've known love, I mustn't cry.
Yet my fear doth run most high for those I shelter: they might die..
Noamuth


Al weet ik..

Al weet ik dat ik uw liefde niet waardig ben,
toch moet ik zeggen wat ligt in mijn hart.
Deze manier is de enige die ik ken,
want ik ben maar een eenvoudige bard.

Weet ook dat ik uw daden niet echt begrijp,
en de moraal niet die daar achter schuilt.
Voorzichtigheid lijkt voor u wel een groot vergrijp,
maar u komt snel te hulp als iemand huilt.

Toe, wees niet wreed, hoor mij aan en geef mij een kans,
want ook ik ben iemand in grote nood.
Leer mij toch hoe ik uw liefde kan winnen thans,
en lach mij niet uit, want dat wordt mijn dood.
Torilas


A Song about Life

When I lived in a far, far land, and was a little girl,
my father used to have his plans, wanted to wed me to one of his hands.
But I didn't want to be a wife and give birth to child after child.

But someone came and rescued me, gave me a kitar and a flute.
Now I travel fare away, in lands not known to me yesterday,
I earn my money singing songs and making people smile.

But I was alone for a long time, I travelled on my own.
I felt that no-one understood, and that I surely never could
find one who would know me well and understand my way.

But someone came and rescued me, said: "I like your style.
My friends and I go through this land, will you give us a helping hand,
and make us all glad with your songs." So now I finally belonged.

I fell in love with a kind brave man, and gave him all my heart.
But he had already pledged his lefe, told me he didn't want a wife,
and then I oculd have died, for weeks on end I cried.

But someone came and rescued me, told me not to cry.
This wouldn't be the last time I loved a man, and someone would answer my
feelings then.
And untill then what I had to do was wait and be myself.

Then my group went out to find a dragon fierce and strong.
We went after one who knew where it was, but he was cruel and had no heart.
When he got mad at something small, he tried to make me pay.

But someone came and rescued me, showed herself to him.
I didn't receive his punishment, and he was left there in his tent.
And I could go away from him, and go on to my friends.

So now we are to find this beast and I am rather scared.
But I have my friends to care for me and all alone I'll never be,
so I will go and face my fears and do my very best.
Torilas
Waterliedje
GGGD GEmGG of CCCG CAmCC

De zachte warmte van de zon geeft mijn vermoeid hart rust.
Mijn vingertoppen worden nu door koele stroom gekust.
Het water parelt op mijn huid als 'k mij ermee verfris,
't verkwikt en geeft me nieuwe kracht, of 't levenswater is.

Nu ik het zacht gebabbel hoor der kabbelende beek,
verlicht mijn stemming snel en ik lach dan om ied're streek
die, uitgehaald door watergeest, de mens tot wanhoop drijft.
Mijn vreugde wordt niet aangetast, als 'k bij het water blijf.
Torilas


Lullaby

Lullaby, lullaby, sleep my little baby,
lullaby, lullaby, sleep my little child.
Safe in my womb, safe in my belly,
safe beneath my heart, sleep my child.
Ajilina


The Dark and Hidden Parts

Marcia, my loved one, I never understood,
why people hurt each other, I never thought they could.
But lately I was forced to see into another's heart
and I am scared by what I find, in dark and hidden parts.
But Marcia, do you know what scares me most of all my sweet?
There also is a part in me that daylight will not greet.

Marcia, I'm really hurt by what he does to me,
I've never been afraid to die, but now I am, you see.
I don't know if they can survive: the joy, the warmth, the light,
I only know the pain, the tears, I know my bonds too tight.
But one thing will keep me alive, I know that in my heart,
that is what I'm so frightened of that dark and hidden part.

Love, I want to hurt him, I will send him to his death,
and all my life I never thought that I once would say that.
And so you see that I have changed, I am not what I was,
I'll never be the same again, that open, laughing lass.
I do not know if I'll survive, what my life has in store,
but I am sure of this one thing, I'm not a child no more.
Ajilina

Klaagzang van een reiziger

Het is zwaar om ver van huis te zijn, ver van hen die je liefhebt.
Ooit zag ik mijn dorp in de verte verdwijnen en het leven dat ik had.
Nu reis ik ver langs bossen vol bomen, kastelen en velden en steden.
Nooit kan ik lang ergens op verhaal komen, altijd moet ik verder gaan.

Plotseling is heel mijn leven veranderd, word ik vervolgd en gemeden.
Nooit kan ik zeggen dat 't mij niet beangstigt, dit leven ver van huis.
Toch weet ik zeker dat wat wij doen goed is: de mensen moeten het horen,
maar 't blijft moeilijk zolang ik nog mis het leven dat ik had.
Aoife


Listen to me

Listen to me, why don't you see, that what I fear is real to us, and dangerous,
And all you seem to do with it is laugh right in it's face.
Listen to my, why must I be the one who always fears for you, cause you won't do,
a stupid thing that you may think is really out of place.
Refr: And please don't look at me that way and quickly wave my fear away,
because I fear for all of you and you should know that feeling too.
I know together we can cope, but if we don't there is no hope.

Listen to me, I do not see too much in a continued life of just more running and more strife,
without a place where we can rest our weary heads and stay.
Listen to me, why must I be the one to prune your joys away, the one to hate your merry play,
while I grieve for the loss of it, but see no other way?

Listen to me, and hear my plea, be careful with what is at hand, even if you don't under-stand,
cause sometimes we will have to take great risks just to survive.
And finally we will be free and then able to speak our mind. We will say if we look behind:
we really had very hard times, but now we are alive.
Aoife

De Ballade van Keizer Lan
(Op All around my Hat)

Machtig keizer Lan was zo wijs en zo verstandig,
en hij regeerde dus over 't Oosters Rijk zo groot.
Hij was goed voor zijn volk en regeerde o zo handig,
maar hield zo van toernooien, en die werden zijn dood.

Machtig keizer Lan, hij deed zijn best te leven
voor zijn volk en rijk en hij deed het best wel goed.
Maar was er een toernooi, wel dan moest je hem vergeven,
hij liet dan alles vallen, omdat hij daarheen moest.

Machtig keizer Lan was dan ook vereerd als niemand,
toen wat grote Ridders hem eerden in een toernooi.
Hij riep zijn secretaris en zette alles aan de kant,
en verheugde zich ontzettend, want dit dat was pas mooi.

Eerst hielden zij een wedstrijd met bogen voor de boeren,
die zouden schieten naar een doel wat verderweg.
Maar ach, een kluns die zou zijn boog die dag daar voeren,
en arme keizer Lan, wel hij had enorme pech.

De pijl die schoot niet recht, en tot ieders ontzetting
vloog hij richting de keizer, met snelheid o zo groot.
Hij vloog dwars door zijn mantel en zijn ambtelijke ketting
en arme keizer Lan was toen in een klap dood.

Dus arme keizer Lan heeft nooit mogen genieten
van zijn grootste hobby: dat prachtige toernooi.
Dus kijk goed uit als u in een wedstrijd boog wilt schieten,
en dood dan niet de keizer, want dat is echt niet mooi!
Vaya

De Ballade van Blurpt
(op het Magetje)

Er was een een groen watermonster zo schoon,
dat zat druipend en ruikend op zijn kleffe troon.
Zijn vijvertje werd hem toch wel wat te klein,
o, wat zou er buiten te vinden zijn?
Hij verzamelde toen ieder om zich heen,
Vissekop, Glibberaal, stinkend als geen.
En hij was te bang om alleen te gaan,
dus liet hij al dezen vlak voor hem staan.

Druipend op alles verliet hij zijn poel,
want het droge benatten dat was nu zijn doel.
Met webvingers, platvoeten gingen zij toen
om water in ieder zijn wijn te doen.

Toen zag Blurpt een wonder dat krulde zijn staart:
hij zag toen de zon glinsteren op een zwaard.
'Slijm ende glibber' zei hij en hij wou
alleen nog die zilverglans vast in zijn klauw.

Maar 't zwaard gaf hem toen hij het pakte een kerf,
en hij riep: 'Au dit licht is wel vreselijk scherp!'
Maar toen maakte Glibberaal een rondedans
met een veilig klein voorwerp met zilverglans.

Dus nu eist de grote en dappere Blurpt
van ieder een zilverglans dat hij opslurpt.
Hij heeft al een zilverschat van wat hij vroeg,
maar hij wil steeds meer, het is nooit genoeg.

Dus als ik ze glibberend en glijdend zie,
dan loop ik wat om of ik ren weg voor drie.
Want ik heb geen zin te betalen,
aan glibbers die zilver weghalen.

Want een ding dat doet hen toch zoveel verdriet,
het zilverlicht zie je bij hen thuis toch niet.
Want daar onder water hebben ze veel pech,
want zonder de zon is de zilverglans weg.
Vaya

Bright Darkness

A soft and velvet night, here black is made of all bright colours,
Swirling scents and dark earth smell is filled with lots of wonders.
How can something that's thought so dark for me be yet so bright?
How can I see these stars and moons and comets without sight?
And what has made this warm, dark world, as round as woman's womb?
Is this my sign of starting life, or as Ivar says a tomb?

The people, they are also dark, as dark as sky at night,
and how come others think that evil's darkness and not light?
For there is light in darkness here, if you but use your eyes,
it's much more subtle, much more sweet, to me it is a prize.
Within all the darkness here you can much better see
the play of colours on each thing that's such a sight to me.

This darkness is not evil to me, though this is still true,
it makes one see much different from what humans mostly do,
but a different vieuwpoint makes not evil through my eyes,
for there is falseness in the truth and truth in many lies.
So I will stay and see the colours even without sight
and I will cherish and embrace and live the Darkness Bright.

Starshield

The offer of love

My love, how I wish I could tell you my feelings,
I wish I could tell you what lies deep inside,
but I am afraid of what surely will happen,
if all that I feel for you will come to light.
If you love me then I fear death will take us
for you will surely protect and help me.
And if you don't love me all was for nothing,
love between master and slave cannot be.

So I keep still and my tears are all silent,
I hope you will not look too closely at me.
Will you be able to read love in gesture
in silence or song or in glance that you see?
I bear these chains for sweet love and sweet longing,
I bear the cruelties of strong hearts of stone,
but I can never come close to my loved one,
and this enduring must be done alone.

Love if you think that you know what I'm saying,
do not come closer, but just let me be.
Love, I will longingly look from a distance
for only touch of eyes is safe to me.
I'll be a slave and cry all tears in silence,
you be the leader and make them obey,
that is my offer for you and for loving
that I will suffer and alive you will stay.

Starshield

The Smith's Song

See how the fire sparks, see how it licks and glows,
see how it eats the wood, until it grows and grows,
see how the fire sings, see how the fire dances,
it sings: Shape me with your hands,
it sings: shape me with your will,
it sings: shape me with your mind,
and let me help you bring beauty in the world.

See how the air does swirl, see how it feeds the fire,
until it grows and grows, following his desire,
see how the air is dancing, see how the air does swirl.
it whispers: shape me with your breath
it whispers: shape me with your thoughts
it whispers: shape me with your dreams,
and let me help you bring beauty in the world.

See how the metal heats, glowing with a red light,
until it is so hot that it is glowing white.
See how the metal glows, see how the metal changes,
it clings: shape wme with your hands,
it clings: shape me with your hammer,
it clings: shape me with your dreams,
and let me help you bring beauty in the world.

Se how the water does extinguish metal's gleam
it moves and boils and sloshes and is changed to steam
see how the water moves, see how the water flows,
it hisses: shape me with your will,
it hisses: shape me with your metal,
it hisses: shape me with your thoughts,
and let me help you, bring beauty in the world.

See how the girl is moving within your embrace
see how she seeks and finds the passion in your face,
see how the girl does sing, see how the girl is dancing,
she sings: shape me with your lips,
she sings: shape me with your hands,
she sings: shape me with your love,
let me help you, bring beauty in the world.

Rhisa

Voor welke prijs?

Eenzaamheid, verlatenheid, en niemand die begrijpt,
waarom ik reis, voor welke prijs ik in dit land verblijf.

Ooit was ik een kind, door ieder bemind, naief en zo groen als gras,
nu ben ik hard, verbitterd door smart, ik zoek naar wat ik eens was.

Zoals dit land, aan iedere kant, dor, droog en zonder groen
zo is mijn ziel, toen mijn onschuld viel, het zonder een lach gaan doen.

Verbetenheid, een bittere strijd, is al wat mij nu nog rest,
maar dat is mijn doel, waar ik alles voor voel, dat is mijn taak en test.

Door duistere nacht wordt ik gebracht en als ik mijn taak volbreng
dat wordt het dag, en komt er een lach, en word ik wat minder streng.

Winterhard


Lied voor Ceiran en Donal

Ik moet mezelf beheersen, anders denk ik niet meer recht,
maar Almoeder, wat haat ik jullie, wreed, en hard en slecht.
Je leugens en je konkelen behoudt waar je aan hecht,
maar weet dat ooit de waarheid wint en dan komt alles recht.

Je minachting voor alles wat je ziet als dom of zwak,
voor vrouwen en voor boeren, je zag ons alleen als mak,
als iets om te gebruiken en daarna gooi je het wrak
gewoon weg in de bosjes als een bottenloze zak.

En als het slachtoffer het daar toch niet bij zitten laat,
dan zorg je wel dat het haar daar niet voor de wind bij gaat,
en als er ooit een rechtzaak komt, dan vinden jullie baat,
bij leugens en wat er aan mazen in het wetboek staat.

Mijn vader en broers heb je met terreur zover gebracht
dat ze alles dom herhaalden wat je voor ze had bedacht,
en zonder mijn familie had ik geen eer en geen kracht,
en dus moest je wel winnen, en je slaapt nu heerlijk zacht.

Maar ‘k weet wat in je schedels aan verrotte dingen leeft,
en ik heb jullie “liefde” meegemaakt en overleefd.
En nu mijn werk mijn wraak en de rechtvaardigheid bestreeft,
weet wel dat dan je rustig leven niet erg lang meer heeft...

Winterheart

The Raven

Raven flies over the land
Glittering eye pierced the veil of the night,
Knowing that always alone he will stand,
Keeping in shadows away from the light.

Raven caws with his sharp beak,
His past is the only thing that him does bind,
To him the world is all shadow and bleak,
Finding those things that another can’t find.

Raven soars on gliding wings,
Seeking the glitter of silver and gold
Finding the pickings that lady Fate brings,
Keeping it strongly to have and to hold.

Raven flies high and alone,
His heart is without all compassion and care,
With talons of death and a heart full of stone,
Thus Raven falls deep in despair.

Starshield


Shadow’s Mark

My lute will soar no more in flight,
Cracked her voice will only be.
Nevermore my heart will see the light,
Of the joys of being free..
And it keeps holding me so tight,
In pearl grey velvet folds it holds me.

I know that I should hold on,
Carefully my time should bide,
Keep the hope inside of me strong,
Memories of love and light,
Soaring strength of song,
Wheel of moon and day and night..

But hope is hard to find and keep,
Stars shine dimly in the dark,
And now it seems my name is buried deep,
Under a fear and a terror stark,
And it keeps robbing me from sleep,
I cannot flee from shadow’s mark.


Dancing in the moonlight

Dancing in the moonlight, dancing round the fire,
Dancing in the honor of the Goddess of the moon.
Dancing wild and gently, jumping ever higher,
Dancing wild and lovely to the music’s haunting tune.

Refr:
Swaying as the water, turning as the air,
Leaping like the fire in the joy of full moon night.
Stamping feeling earth under our footsteps everywhere,
Dancing in the robes of beams of Moon’s silvery light.

Running through the woods, as we follow the fleet dear,
Hunting for the meat to feed our circle members all.
Bounding through the forest our prey runs all mad with fear,
Untill finally in a quick death the deer does fall.

And then there is singing for which we all cared,
As we sing the songs of the sweet soft surfice life.
And with that the stories and the dancing is all shared,
Turn and dip and slide and sway and step and turn and dive.

Starshield


The Power of Darkness

The Power of Darkness is strong and is deep,
The power of darkness is stronger then light.
The power of darkness will us safely keep
The power of darkness does help in our fight

Refr.
So sing of the strength and the beauty of shadow,
Sing of it’s power, it’s depth and it’s might.
Sing of the beauty that touches and hides all
Sing of the power and beauty of night,
Sing of the power and beauty of night.

The power of darkness is power of seeds
That lie in the earth to awaken once more.
The power of darkness is power of deeds,
That have not known softness or weakness before.

The power of darkness is seen in the shade
In the shadows of enemies blood on a knife.
The power of darkness is strength, hardness, hate
That which gives us our safety in life.

The power of darkness has such a strong call
It will not let the light overcome very long.
The power of darkness does rule over all
For all know the night and the shadows are strong.

Starshield


Pride

This is what we are proud of
Our ways and our cities our will and our fight,
Pride makes us stronger then those who’re without it,
People of shadow know strength and know might.

This is what we are proud of
Our culture, our cities, our ways and our law,
For a land or a culture, a civilization
Without law or hardness does show a great flaw.

This is what we are proud of,
The beauty that we have created since long
For beauty shows strength and it shows refinement,
The power of creating beauty is strong.

This is what we are proud of,
We know that we are the strongest of all,
We keep our pride and we keep our head up,
People of strength, law and beauty stand tall.

Starshield


Shades of Shadow

I never really felt at home where I was born and bred,
And nowhere there I was wellcome but frowned upon instead.
And no hard work or art of me earned me a gentle word,
But scowls and words of enmity were all I ever heared.

So then I left my home and hearth to move under the ground,
Where in the darkness secrets stirred, and danger was soon found.
And service then I lent to those who showed me that they knew
Appreciation for the words I spoke and showed me life anew.

And then when I was offered once to a new life a key,
Then I did take that change, that chance that they would leave me be,
But others do not understand why I would choose such life,
And did not wish for me to bend, and threatened with great strife.

So now I am despised again, as I had been before,
But I don’t mind for now such men don’t matter anymore.
My people gave me many days, and though I am still strange,
They will accept my art, my ways, and that is why I change.

Starshield


Weet je nog..

Weet je nog, zo lang geleden, ‘k was een kind, in een licht land.
Alles leek anders dan heden, de wereld nam me bij de hand.
Ik liep in bossen, rood en goud, de blaadren dansten in mijn hart,
ik was toen 14 winters oud, het leven nam voor mij haar start.
Refr: Waarom heb ik toen niet geluisterd, waarom was ik zo trots en dom,
nu ben ik aan mijn schuld gekluisterd, doden roepen mij alom.

Ik was zo trots, ik was een vrouw, mijn vrienden zeiden, ‘t is niet waar.
Toen ik mij bewijzen wou bracht ik de stam in groot gevaar.
Ze zeiden ga kijken in de toren dat is genoeg voor ons bewijs,
de wijsheid kon ik toen niet horen, en dat had een te hoge prijs.

Ik was bang, maar niet genoeg, en veel te dapper, voor mijn goed.
Terwijl mijn hart in mijn keel sloeg zette ik door, met domme moed.
Je kon het duister bijna voelen, ze omhelsde mij met armen zacht.
Je kon het kwade daar zien broeden, het won aan sterkte en aan macht.

Toen heb ik ze opgewekt, ze sliepen dieper dan de dood,
met zweren waren ze bedekt, hun stille dreiging, die was groot.
Ze vlogen lachend langs me heen, raakten mij aan met vingers koud.
Vangen kon ik er geeneen, niets is er dat ze tegenhoudt.

Alles waar ze omheen zweefden dat werd ziek, vaak tot de dood,
mijn stam kon dit niet overleven, het lijden was er toen zo groot.
Ook ik werd ziek, maar zou niet sterven, al was dat vast beter geweest.
Hoe kan ik mij ooit rust beërven, ‘t is allemaal mijn schuld geweest?

Ik ging zwerven ver van daar, mijn schuld stond mij de dood niet toe,
voor leven was ik nog niet klaar, tot een sidhe mij vond, zo bang en moe.
Nu heb ik een zware taak, ik zal betalen wat ik moet.
Want ik bevecht de geesten kwaad, ik maak mijn vroegere daden goed.
Want ik bevecht de geesten kwaad, ik maak mijn vroegere daden goed.
Ster


Geesten van dit Land

Geesten van dit land bescherm mij, wezens van berg en beek en woud,
geesten van steen en vuur en hout, help mij waken, wees aan mijn zij.

Help mij bevechten wat het leven van mijn stam tezeer bedreigt
opdat het kwade driemaal krijgt wat het and’ren heeft gegeven.

Ik bevecht slechts hen die breken de cirkels van hoe allen leven
naar onevenwichtigheid streven, weet op hen zal ik mij wreken.

Ik ben een waardig tegenstander, ook mijn leven is in gevaar,
en voor mijn dood ben ik steeds klaar, met Ithillas in mijn handen.

Geesten van dit land bescherm mij, wezens van berg en beek en woud,
geesten van steen en vuur en hout, help mij waken, wees aan mijn zij.
Ster


Werklied

Maal het graan, mijn zuster voor de broden, maal het graan mijn zuster voor het brood.
Vil het dier, mijn broeder, voor de huiden, vil het dier, mijn broeder, voor het vlees.
Etcetera, etcetera..

Refrein: Onze moeder geeft ons alles om te leven
't Zwijn geeft vlees, 't Hert een pees,
Graan geeft meel, Plant een deel,
Boom geeft hout, Aarde goud wil ze geven.
Meel wordt brood, hout een boot,
vacht wordt bed, draad een net,
riet een mand, goud een band naar ons streven.
Ster


Spotlied

Refrein: Onze Stam geeft ons steeds heel wat te beleven.
Wil je 't weten, moet je horen
'k hoop dat het je kan bekoren
en dat het je niet zal storen, wacht maar even.
Want die vreemde mensen hier
brengen ons steeds veel plezier,
'k hoop dat het je wat vertier mag geven.

Onze Eekhoorn en Smeder houden van wat pret,
waarom anders gaan ze altijd samen vroeg naar bed.

Onze Ster is zo'n groot krijger met haar grote zwaard,
ik moet zeggen van mijn mes, dat is veel meer waard.

Onze Wassende Beer is toch zo'n groot shamaan,
waarom krijgt hij ons vuur dan niet sneller aan?

Groen Blad wil niet de oorzaak zijn van 't sterven van een dier,
'k vraag me af hoe vaak hij al getrapt heeft op een mier.

Regenboog is zo stoer, want ze maalt nooit graan,
is ze bang dat ze de steen op haar hand zal slaan?

Roosmarijn is soms zo stil, dat je't niet gelooft,
even later kletst ze beide oren van je hoofd.

Snelle Speer kan bij 't rennen zo snel verdergaan,
dat hij een zwoegende schildpad makk'lijk kan verslaan.

Dansend Hert maakt nooit vlees, zou het als hij kookt
snel zo zijn dat het eten brandt totdat het rookt.

Spirits Wave's got many stories crammed into his head,
could it be their sumptious banquets have made him so fat?

Meritus is zo beschaafd en hij studeert zo goed,
hij weet niet eens hoe hij zijn eigen eten maken moet.

Sneeuwvos vindt dat dieren meer hebben te zeggen,
omdat ze Grijnzende Wasbeer alles uit moet leggen.

Vissende Reiger houdt twee ogen op het Geestenland,
dus hij heeft om hier te zien nog alleen zijn hand.

En dan is er die man die zo in 't Duister Rent,
kan hij soms de weg terug niet vinden naar zijn tent.

Vlam help Wassende Beer als die vuurtje stookt
maar kijk uit dat je het dorp daarbij niet ook oprookt.

Vos zat vele jaren lang bij de Sidhe aan 't gelag
'k hoop dat hij ons brouwsel toch ook nog waarderen mag.

Roos en Melisse gaan vaak samen tegen hun mannen in,
want alleen zien ze niet zitten, dat heeft toch geen zin.

Tweelicht die is man en vrouw, zou die soms streven,
dat ie zichzelf zo kinderen kan geven?

Das die is een echte Den: lachen kan hij niet
'k hoop dat hij 't plezier van dit refrein toch ook inziet.

Cammlach is een echte handelaar der Zilverberk,
als 't kan verkoopt hij je de sterren aan het zwerk.

't Is moeilijk om voor .. te verzinnen,
met welke slechte eigenschap ik moet beginnen.
Ster
Een kille, donk’re nacht

In een herberg op een eiland heb ik op mijn lot gewacht,
Ik was eenzaam, had geen vrinden, geestesrust kon ik niet vinden,
‘t was een kille donk’re nacht, ‘t was een kille donk’re nacht.

Toen voelde ik iets verschuiven, glijdend naar de duistre macht.
Vol magie zo was dit eiland, wat zou komen nu naar mijn kant?
In de kille donkre nacht.

Toen verscheen daar een wild wezen, stralend van de zwarte macht,
en mijn zwaard Ithillas trilde, omdat zij bevechten wilde
deze kille donk’re nacht.

Ik bevecht de kwade geesten, dat is mijn lot en mijn kracht,
en daarom mat ik mijn vijand, ieder had zijn zwaard in zijn hand
‘k mat de kille donk’re nacht.

En wij vochten in het duister, en de zwarte geest die lacht:
‘Jij klein meisje, ga uit spelen, ga een ander maar vervelen,
mijd de kille donk’re nacht.’

Het was waar: hij was veel beter dan ik eerder had gedacht.
‘k Had een mog’lijkheid gevonden en kon hem toen licht verwonden,
deze kille donk’re nacht.

Maar hij scheen het niet te voelen en hij grinnikte nog zacht,
en toen raakte hij mijn benen, mijn standvastigheid verdwenen
door de kille donk’re nacht.

Knielend vocht ik voor mijn leven, wanhoop nam me in haar macht,
en alleen daar in het duister voelde ik het zacht gefluister
van mijn kille donk’re nacht.

Maar een hand raakte mijn lichaam, vulde mij met levenskracht
ik sprong op en hief Ithillas voor een slag die zeker raak was
op de kille donk’re nacht.

Maar zo mocht het nimmer wezen: met een bulderende lach
ging hij terug, mijn grote vijand, ging hij snel terug naar zijn land,
in die kille donk’re nacht.

Dus nu blijf ik steeds oplettend met Ithillas op mijn wacht,
maar als wij weer strijd beginnen, kan ik deze keer wel winnen
van de kille donk’re nacht, op een kille donk’re nacht?
Ster


Lumbulendil

Lumbulendil, Vriend van Schaduw, alles heb je me geleerd,
je vond mij met doodsverlangen, dat heb je van mij geweerd,
om mijn schuld en spijt te delgen gaf je mij een heel nieuw werk
je leerde mij voor leven vechten, maakte mij gezond en sterk.

Lumbulendil, als ik terugkijk, ‘k was zo moe en angstig toen,
mijn stam had ik ten val gebracht en ik wist niet wat ik moest doen.
Als je daar toen niet geweest was, in’t Drakengebergte groot,
dan had ik het opgegeven, dan had ik gezocht de dood.

Lumbulendil, jij mijn vader, een ander heb ik nooit gezien,
jij gaf mij moed en vertrouwen, gaf mij meer dan ik verdien.
En toen ik ook goed kon dansen en mijn training was gedaan
toen gaf jij mij schoon Ithillas, zei dat ik moest zwerven gaan.

Lumbulendil ‘k hoop dat ik je voor mijn sterven nog ontmoet,
dat je niet, wat mij verteld is, Dame Dood al hebt begroet,
want ik hoor vreemde verhalen van hoe sluw jij bent geweest,
en die brengen mij aan ‘t twijflen, of zag ik jouw ware geest?
Ster


O Kastanje Groot

O kastanje groot, met je vijfvingerige blad, jij bent onze hoeder.
Wat een zicht jij bood, toen je nog je bloesem had, onze geesteshoeder.
Met je wortels stoot je heel diep op zoek naar ‘t nat van onze Aarde Moeder,
jij bracht ons in nood  van je vruchten wat je had, jij blijft onze hoeder.

‘T was heel lang gelee en wij leefden trots en fier, wij de Groene Mensen
wij leefden tevree, in balans met plant en dier, binnen deze grenzen,
maar er kwam een wee, en een hongersnood kwam hier, doodde vele mensen.
Jij bracht vruchten mee, met braam, bes, peen en vlier, wat wij konden wensen.

Jij waakt over mij en de mijnen waar wij gaan, dat heb je gezworen,
daarom zingen wij, waar wij zitten, gaan of staan, waar je het kan horen,
en wij geven vrij, van ons lied, ons werk, ons graan, wat je kan bekoren,
en daarom waak jij over ‘t kwaad dat komt vandaan van de Zwarte Toren.

Help ons, broeder met het bevechten van gevaar dat ons kan bedreigen.
Licht ons van ‘t bed, maak ons wakker maak ons klaar, als dat snel mocht stijgen,
jij hebt ons gered, daarom zijn wij zo dankbaar, achting zul je krijgen,
in de dood gaan met jou en samen ver vandaar, kan onze geest ontstijgen.
Ster

De Ridders van Oberon

Gewapend uit de holle heuvel, uit het elvenland,
vechtend tegen 't kwade euvel dat schaadt 't groene land,
Groot hu macht en groot hun faam komen ze heldendaden doen.
"Ridders van Oberon" was hun naam, het Oog was het teken op hun blazoen.

O Schittering van zonlicht op metaal! Die glinstering, die kracht die pracht en praal.
Schoner dan een mens kan zijn, hun wapensmeedwerk prachtig fijn,
hun moed en kracht zijn nimmer klein, op weg naar bloed, naar dood en pijn..

Zij strijden fel, zij vechten voor dit land. Feilend staat wel hun leven onderpand.
Zij strijden hard, zij strijden goed, hun pracht besmeurd met elvenbloed.
De wanhoop die ieder voelen moet, want ach, hun strijd die gaat niet goed..

Een valt er neer, de elvenglans gedoofd. En dan steeds weer, van levensbloed beroofd.
En ieder vecht er wat hij kan, zij volgen goed hun leider's plan,
maar sterven tot de laatste man, en leggen zo hun grootste ban..

Hun levenskracht is hun grootste magie.. Wie had gedacht wat ik nu voor me zie?
Want in hun laatste stervensuur gaven zij kracht aan de natuur.
De vijand onder plantenvuur betaalt voor deze veldslag duur..

Dank Elven groot, Ridders van Oberon,
Want jullie dood, was dit land's levensbron.
Kaya


Demetrios' leger

REFREIN:
En we drinken bij deze al op Demetrios,
van onder zit 't zeker vast, van boven zit 't los.

Demetrios ging zoeken naar een nieuwe soldaat,
maar hij kon die niet vinden, want je weet hoe 't bij hem gaat.
Hij keek in de kazernes maar daar vond hij ze echt niet
ze waren allemaal gevlucht al uit zijn grondgebied.

En we drinken bij deze al op Demetrios,
van onder zit 't dan wel vast, van boven zit 't los.

Toen ging hij naar de jagers maar hij vond ze nergens meer
ze zaten liever in het bos dan onder deze heer.
De boeren die toen hoorden dat hij hen dan toch wel wou
die renden voor hem weg tot aan de laatste man en vrouw.

En we drinken bij deze al op Demetrios,
van onder zit 't soms nog vast, van boven zit 't los.

De ridders wel die keurden hem toen echt geen cent meer waard,
zij gingen naar de and're kant al racend op hun paard.
En toen werd hij wanhopig en hij ging maar naar de kroeg.
Hij had 'n biertje nodig voor hij verder krijgers joeg.

En we drinken bij deze al op Demetrios,
van onder zit 't niet erg vast, van boven zit 't los.

Hoe meer hij dronk wel des te beter zag hij daardoor in
nou deze mensen gaan wel mee, dan heb ik toch mijn zin!
Maar als hij nu niet uitkijkt zal hij snel versteld wel staan
want elke dief al in zijn groep zal eens uit stelen gaan.

En we drinken bij deze al op Demetrios,
van onder zit 't niet meer vast, van boven zit 't los.

En wat dan van de anderen die ook nog zitten hier?
Als straks de veldslag komt zitten wij veilig achter 't bier!
Dus drink nu op Demetrios en op zijn leger-last,
want hij zal straks versteld staan dat geloof ik echt en vast!

En we drinken bij deze al op Demetrios,
van onder zit 't echt niet vast, van boven zit 't los.
Kaya


De liefde van het volk

Demetrios wees alert, wees voorzichtig, wees bereid,
want ik ben geen trouw soldaat, ik ben een wilde bardenmeid.

Demetrios jij bent laf, je kan je eigen gevecht niet aan,
waarom anders nam je ons om voor jou naar de dood te gaan?

Demetrios kijk maar uit, let goed op wie je vertrouwt
je hele leger kwam uit dwang zodat je weinig overhoudt.

Demetrios weet wel goed ze volgen je uit nood en dwang
en zonder liefde van het volk dan duurt je heerschappij niet lang.
Kaya


Een Vrouw Alleen...

Dus hier sta ik, een zwaard in mijn handen,
wat heb ik gedaan, waar ga ik naartoe?
Wat is die haat, die ik in mij voel branden,
Ik was het geweld en het vechten toch moe?

Een duistre demoon, zo kwaad, een verschrikking,
bedreigde mijn groep, zo vals en zo wreed.
en ik hielp mee, bevocht zijn verstikking
wij maakten een zwaard van tover gesmeed.

Krachten van aarde, water en lucht,
vuur en ook chaos komen tezaam.
Want voor dit zwaard zijn demonen beducht,
maar vrouwen alleen kunnen dit wezen aan.

En dit is mijn grief: ik vocht zonder liefde
ik vocht met woede en haat in mijn hart.
Ik droeg het zwaard en ik wondde en griefde
het duister, maar nu ken ik twijfel en smart.
Kaya


De ballade van de Vervloekte Herberg

Deze herberg waar ik woon, altijd open, altijd gastvrij.
Toch is er iets ongewoon, want veel gasten zijn er niet vrij.
Als ze verder willen gaan komen ze altijd weer voor de deur te staan.

Soms wordt het me wat te veel, moet ik trekken, moet ik reizen,
maar dat lukt me nooit geheel, want ik kom tot mijn afgrijzen
al een heel kwartaal, da's gek, steeds terecht op dezelfde plek.

Maar misschien is 't snel voorbij, want velen zijn erbij gekomen,
die dit vast wel, hopen wij, even samen klaar gaan stomen.
Die de vloek die mij verdriet eindelijk maken teniet.

Noren kwamen over 't water, zoeken naar hun spokenplaag.
En die vonden ze ook later, groeiend in dit land gestaag.
Nu weten zij dat 't juweel liggen moet naast 't graf van priester Kameel.

Kelten kwamen uit hun landen, zowel van dichtbij als van ver.
Sommigen die hadden banden met dit land en de herberg.
Want zij hoorden 't was vervloekt, daarom gingen ze op zoek.

Zelfs de Uaine uit het Noorden, kwamen ons terzijde staan,
omdat zij van geesten hoorden dat zij hierheen moesten gaan.
Zij leden heel zwaar aan de vloek, want zij verloren hun voorvaders' roep.

Er kwamen priesters uit het Zuiden van het oud Klassiek geloof.
Want wat zochten deze luiden? Tempels ooit van hen geroofd.
Maar ook zij wilden ons bijstaan, toen ze onze herberg waren binnengegaan.

Maar de Vloek zal zomaar niet vervagen, want de koning van de Sidhe
stelt ons vele zware vragen, in ruil voor informatie.
En we hopen dat dat het kwaad eindelijk toch eens verslaat.

Ook dit lied is voor het raadsel, al is haar bijdrage klein,
want het blijft nog steeds een raadsel hoe de afloop nu zal zijn.
Maar ik wens ze veel geluk, en dan kan de poging toch echt niet meer stuk!
Serafijn.